هر آنچه آدمی درخیال خود تصویر کند ـ دیر یا زود ـ در زندگیش نمایان میشود.
برای پیروزی در بازی زندگی باید نیروی خیالمان را آموزش دهیم.(جایی هست که جز تو کس نمی تواند آنرا پر کند کاری هست که جر تو هیچ کس قادر به انجامش نیست!!!)
اگر کسی موفقیت بطلبد اما اوضاع را برای شکست آماده کند دچار همان وضعی خواهد شد که برای آن تدارک دیده است.
از سخنان تو بر تو حکم خواهد شد!
نه هیچ انسانی دشمن توست نه هیچ انسانی دوست تو بلکه هر انسان معلم توست
کامیابی
واژه ها یا تصاویری معین بر ذهن نیمه هشیار اثر میگذارند.
انک گذشته ها و هر چه را که فرسوده و کهنه است کنار میگذارم.
انک همه چیز را نو میسازم.
ورق تقدیر برگشته و همه چیز بر وفق مراد است.
آنچه را که خدا برای دیگران کرده برای من نیز خواهد کرد و حتی بیشتر از آن .
در این راه طولانی (که ما بی خبریم و چون باد می گذرد) بگذار خرده اختلاف هایمان با هم، باقی بماند. خواهش می کنم! مخواه که یکی شویم, مطلقاً یکی.
مخواه که هر چه تو دوست داری، من همان را، به همان شدت دوست داشته باشم و هر چه من دوست دارم، به همان گونه، مورد دوست داشتن تو نیز باشد.
مخواه که هر دو یک آواز را بپسندیم، یک ساز را، یک کتاب، یک طعم را، یک رنگ را، و یک گونه نگاه کردن را.
مخواه که انتخاب مان یکی باشد، سلیقه مان یکی، و رویاهایمان یکی.
همسفر بودن و هم هدف بودن، ابداً به معنای شبیه بودن و شبیه شدن نیست. و شبیه شدن، دال بر کمال نیست، بلکه دلیل توقف است.
عزیز من!
زندگی را تفاوت نظرهای ما می سازد و پیش می برد نه شباهت هایمان، نه از میان رفتن و محو شدن یکی در دیگری، نه تسلیم بودن، مطیع بودن، امربر شدن و دربست پذیرفتن.
عشق باشد و یا دوست داشتن یا مهر و عطوفت یا ترکیبی از اینها، در هر حال حتی دو نفر که سخت و بیحساب عاشق هم اند، و عشق آنها را به وحدتی عاطفی رسانیده است، واجب نیست که هر دو، صدای کبک، درخت نارون، حجاب برفی، قله علم کوه، رنگ سرخ، بشقاب سفالی را دوست داشته باشند. حتی به یک اندازه هم.
عزیز من!
اگر زاویه ی دیدمان نسبت به چیزی، یکی نیست بگذار یکی نباشد. بگذار فرق داشته باشیم. بگذار، در عین وحدت، مستقل باشیم. بخواه که در عین یکی بودن، یکی نباشیم. بخواه که همدیگر را کامل کنیم نه ناپدید.
تو نباید سایه ی کمرنگ من باشی
من نباید سایه ی کمرنگ تو باشم
این سخنی ست که در باب"دوستی" نیز گفته اند.
بگذار صبورانه و مهرمندانه در باب هر چیز که مورد اختلاف ماست بحث کنیم، اما نخواهیم که بحث ما را به نقطه ی مطلقاً واحدی برساند.
بیا بحث کنیم !
بیا کلنجار برویم !
اما سرانجام، نخواهیم که غلبه کنیم و دیگری را مغلوب نمائیم !
و این غلبه منجر به آن شود که تو نیز چون من بیندیشی یا به عکس
من و تو ، تو و من ، حق داریم در برابر هم قد علم کنیم.
و حق داریم بسیاری از نظرات و عقاید همدیگر را نپذیریم
بی آنکه قصد تحقیر هم را داشته باشیم.
بیا تصمیم بگیریم که حرکات مان، رفتارمان، حرف زدنمان، و سلیقه مان کاملاً یکی نشود.
و فرصت بدهیم که خرده اختلاف ها، حتی اختلاف های اساسی مان باقی بماند.
و هرگز اختلاف نظر را وسیله ی تهاجم قرار ندهیم ...
عزیز من ! بیا متفاوت باشیم !
تفاوت! نه برای رنجاندن و دامن زدن به اختلاف توام با تنفر، بلکه در جهت "تکامل" یکدیگر که یک تکامل فکری و عقلی همان تفاهم است و سرآمد تمام خوشبختی هاست.
منبع: ناشناخته