حسادت پدرانه!
در زمان های قدیم به دنیا آمدن فرزند در سال یا دوم ازدواج امری طبیعی بود و اگر کسی در این مدت بچه دار نمی شد به او انگ "اجاق کوری" می زدند. ولی امروزه این مساله برعکس شده و اکثر زوج های جوان حاضر نیستند بلافاصله بعد از ازدواج بچه دار شوند. آنها معتقدند که نیاز دارند بیشتر همدیگر را بشناسند و آمادگی لازم را چه از نظر روحی و چه از نظر مالی برای بچه دار شدن پیدا کنند و همین امر باعث می شود که با به دنیا آمدن فرزند بعد از 4/5 سال از نظر عاطفی به شدت لطمعه بخورند. زیرا ناگهان از محیط امن و آرام دو نفره خود وارد جریانی از : بی خوابی.. بی نظمی. در خانه ماندن و.....می شوند ودر این حالت پدیده حسادت به ویژه حسدورزی پدر به فرزند پیش می آید و گاهی شدت این قضیه آن قدر زیاد است که از همسر خود می پرسند: " مرا بیشتر دوست داری یا فرزندمان را؟"
در این مرحله مادر نقش بسیار مهمی دارد. اول از همه رسیدگی به نوزاد ناتوانی که به مادر احتیاج دارد و دوم پدری که 4.5سال نقش اول زندگی زن را بازی کرده و اکنون با آمدن نوزاد ناچار است پدر مهربانی باشد که خودش بیشتر به همسرش نیاز دارد. البته وجود حس پدری و علاقه به نوزاد شیرین و دوست داشتنی تا حدزیادی به کمک می کند تا از این حال درآید.
اما هر همسری باید بداند که مرد زندگی اش در اولویت است و با محبت و مهربانی به او کمک کند تا با مسولیت تازه و شرایط تغییریافته کنار بیاید و صدالبته که این اقدانات بیش از تولد شروع می شود تا با آمدن فرزند..پدر تا حدی آمادگی لازم را داشته باشد . برخی از رفتارهای غیرقابل پیش بینی پدران پس از تولد اولین فرزند:پرخاشگری..دیر آمدن به خانه..کار کردن بیش از حد...رفت و آمد با دوستان و.....است.
بروز این حسادت های پدرانه تا حدی غیر قابل اجتناب است ولی درصورتی که بیش از یک سال طول بکشد. خطرناک می شود و ممکن است تیشه به ریشه زندگی خانوادگی بزند یا سردی بیش از حد در روابط را به وجود بیاورد. بهترین کار حرف زدن در این مورد است.
مادر فداکار مادری نیست که بخواهد تمام کارهای فرزندش را به تنهایی انجام دهد. مشارکت پدر و مهم تر از آن اعتماد به پدر در انجام کارهای نوزاد هم باعث می شود که ارتباط پدر و فرزند قوی شود و هم مادر فرصتی برای خود و همسرش بیابد.
با بزرگ شدن کودک:شیرین زبانی های او...منظم شدن ساعت خواب و خوراک و .....اوضاع بهتر می شود و پدر و مادر<در صورتی که برنامه ریزی خوبی داشته باشند می توانند زمان بیشتری را به هم اختصاص دهند.
همان گونه که در دنیای کنونی بچه دار شدن نیاز به برنامه ریزی دارد...پیش بینی و اقدامات پیشگیرانه عاطفی نیز مستلزم یک برنامه ریزی خوب است.
منبع:موفقیت(مترجم:ندا نصیری)