مرجع : جام جم آنلاین
آفتاب:اندازه گیری دور کمر می تواند نمایانگر احتمال دچار شدن به بیماری قلبی در زنان باشد. محققان آمریکایی می گویند؛ احتمال ابتلا به بیماری قلبی در زنانی که دور کمر آنها 35 اینچ یا بزرگتر باشد ، بیشتر است.
محققان دانشگاه کلمبیا با بررسی اطلاعات بدست آمده از شش هزار زن بدون بیماری قلبی که اندازه دور کمر آنها در تحقیق دیگری مشخص شده بود دریافتند 90 درصد زنان حداقل یک ریسک فاکتور بیماری قلبی مهم داشتند و یک سوم آنان سه یا تعداد بیشتری ریسک فاکتور داشتند که از آن جمله فشار خون و کلسترول بالا بود.
افزایش در اندازه دور کمر نیز با احتمال ابتلا به بیماری قلبی یا مرگ ناشی از آن طی 10 سال زندگی یک زن ارتباط داشت.
بسیاری از زنان نمی دانستند ریسک فاکتورهای مهم بیماری قلبی را دارند. میزان کلسترول در تقریبا نیمی از آنها بالا بود و آنها از این موضوع بی اطلاع بودند.
اندازه گیری دور کمر روش ساده ای است که زنان می توانند به کمک آن احتمال قرار داشتن در معرض بیماری قلبی را تشخیص دهند و باعث شود در صدد کاهش آن برآیند و خود را از نظر داشتن ریسک فاکتورهای بیماری قلبی تحت کنترل قرار دهند.
دوقلوهای همسان دارای DNA یا ژن‌های همانند هستند و بنابراین خصوصیات جسمی یکسان دارند.
آنها با وجود این شباهت جسمی می‌تواند دوستان و اعضای خانواده را به اشتباه بیندازند. اما هنگامی که نوبت به ابزارهای پیچیده‌‌تر تعیین هویت مانند آزمایش اثر انگشت می‌رسد، دیگر کارها به این سادگی نیست و حتی دوقلوهای همسان را هم می‌شود تشخیص داد.
علت این است که تنها ژن‌ها نیستند که تعیین‌کننده خطوط ظریف سرانگشتان شما هستند.، در عوص جزئیات ظریق این خطوط مانند قله‌ها،فرورفتگی‌ها و حلقه‌های آنها که مشخص‌کننده اثر انگشت شما هستند، تحت تاثیر استرس‌های اتفاقی هستند که جنین درون رحم متحمل می‌شود.
حتی کمی تفاوت در درازای بند ناف باعث تغییر خطوط سرانگشت می‌شود. بنابراین حتی در مورد دوقلوهای همسان که ژن‌هایی کاملا مشابه دارند، تفاوت‌های گریز‌ناپذیر شرایط زندگی درون رحم، باعث تفاوت در اثر انگشت‌ها می‌شود.
و به این ترتیب تا به حال متخصصان پزشکی قانونی به هیچ دو فرد با اثر انگشت مشابه بر نخورده‌اند.
منبع : همشهری
در هر حال عاشقت هستم
آیا شما از آن زوج هایی هستید که در مقابل دیگران به هم ابراز علاقه نمی کنند؟!! البته منظور من از دیگران افراد کوچه و خیابان نیست. زوج های زیادی هستند که بر خلاف میل باطنی سعی می کنند در مقابل افراد خانواده شان هم زیاد از کلمات محبت آمیز استفاده نکنند. این امر می تواند دلایل زیادی داشته باشد که من قصد وارد شدن به این مبحث را ندارم. تنها توصیه ای که در این زمینه برای آقایان رمانتیک دارم این است که حتی یک لحظه را هم برای ابراز کردن علاقه به همسرتان از دست ندهید. باور کنید اطمینان خاطری که می توانید در جمع های خانوادگی به همسرتان بدهید می تواند تاثیر مثبتی بر روحیه او و متقابلا بر زندگی مشترک تان داشته باشد.
۱:پیشنهاد می کنم حرکاتی را به صورت رمزی برای جملاتی که بیشتر در ارتباط با هم استفاده می کنید قرار دهید. به عنوان مثال به جای این که بگویید "توبهترینی!" می توانید با همسرتان هماهنگ کنید که هر وقت به حلقه ازدواج تان اشاره کردید قصدتان گفتن این جمله است و یا اینکه به جای گفتن " دوستت دارم!" می توانید به چشم راست تان اشاره کنید و ....
شاید این روش به نظر بعضی از آقایان مضحک بیاید ولی ارزش واقعی آن زمانی آشکار می شود که مجبور شوید هنگامی که مادرتان از مساله ای مرتبط با همسرتان ابراز نارضایتی می کند به گونه ای به همسرتان بگویید که " اصلا مهم نیست عزیزم من در هر حال عاشقت هستم!" این طوری مجبور نمی شوید مثل اکثر آقایان بین مادر و همسرتان یکی را انتخاب کنید و با دادن حق به آن دل دیگری را بشکنید.!
2: هیچ انسانی نیست که از یافتن اتفاقی چیزی خوشحال نشود! مخصوصا اگر به آن شیء علاقمند هم باشد. شما با دانستن این اصل می توانید دنیایی از نقشه های عاشقانه کوچک اما تاثیرگذار اجرا کنید.
صبح یکی از روز های تعطیل هدیه کوچکی را زیر بالش همسرتان قرار دهید. مهم این نیست که هدیه شما چه چیزی باشد. می توانید از یک خرس کوچک عروسکی استفاده کنید(فراموش نکنید که خانوم ها در هر سنی از عروسک های زیبا و کوچک لذت می برند) . مساله مهم این است که همسرتان انتظار ندارد هدیه ای در آن محل بیابد و یا بهتر بگوییم انتظار چنین کاری را از طرف شما ندارد! همین امر باعث ایجاد احساس شادی و رضایت خاطر او خواهد شد!
منبع: فعلا ناشناخته
حسادت پدرانه!
در زمان های قدیم به دنیا آمدن فرزند در سال یا دوم ازدواج امری طبیعی بود و اگر کسی در این مدت بچه دار نمی شد به او انگ "اجاق کوری" می زدند. ولی امروزه این مساله برعکس شده و اکثر زوج های جوان حاضر نیستند بلافاصله بعد از ازدواج بچه دار شوند. آنها معتقدند که نیاز دارند بیشتر همدیگر را بشناسند و آمادگی لازم را چه از نظر روحی و چه از نظر مالی برای بچه دار شدن پیدا کنند و همین امر باعث می شود که با به دنیا آمدن فرزند بعد از 4/5 سال از نظر عاطفی به شدت لطمعه بخورند. زیرا ناگهان از محیط امن و آرام دو نفره خود وارد جریانی از : بی خوابی.. بی نظمی. در خانه ماندن و.....می شوند ودر این حالت پدیده حسادت به ویژه حسدورزی پدر به فرزند پیش می آید و گاهی شدت این قضیه آن قدر زیاد است که از همسر خود می پرسند: " مرا بیشتر دوست داری یا فرزندمان را؟"
در این مرحله مادر نقش بسیار مهمی دارد. اول از همه رسیدگی به نوزاد ناتوانی که به مادر احتیاج دارد و دوم پدری که 4.5سال نقش اول زندگی زن را بازی کرده و اکنون با آمدن نوزاد ناچار است پدر مهربانی باشد که خودش بیشتر به همسرش نیاز دارد. البته وجود حس پدری و علاقه به نوزاد شیرین و دوست داشتنی تا حدزیادی به کمک می کند تا از این حال درآید.
اما هر همسری باید بداند که مرد زندگی اش در اولویت است و با محبت و مهربانی به او کمک کند تا با مسولیت تازه و شرایط تغییریافته کنار بیاید و صدالبته که این اقدانات بیش از تولد شروع می شود تا با آمدن فرزند..پدر تا حدی آمادگی لازم را داشته باشد . برخی از رفتارهای غیرقابل پیش بینی پدران پس از تولد اولین فرزند:پرخاشگری..دیر آمدن به خانه..کار کردن بیش از حد...رفت و آمد با دوستان و.....است.
بروز این حسادت های پدرانه تا حدی غیر قابل اجتناب است ولی درصورتی که بیش از یک سال طول بکشد. خطرناک می شود و ممکن است تیشه به ریشه زندگی خانوادگی بزند یا سردی بیش از حد در روابط را به وجود بیاورد. بهترین کار حرف زدن در این مورد است.
مادر فداکار مادری نیست که بخواهد تمام کارهای فرزندش را به تنهایی انجام دهد. مشارکت پدر و مهم تر از آن اعتماد به پدر در انجام کارهای نوزاد هم باعث می شود که ارتباط پدر و فرزند قوی شود و هم مادر فرصتی برای خود و همسرش بیابد.
با بزرگ شدن کودک:شیرین زبانی های او...منظم شدن ساعت خواب و خوراک و .....اوضاع بهتر می شود و پدر و مادر<در صورتی که برنامه ریزی خوبی داشته باشند می توانند زمان بیشتری را به هم اختصاص دهند.
همان گونه که در دنیای کنونی بچه دار شدن نیاز به برنامه ریزی دارد...پیش بینی و اقدامات پیشگیرانه عاطفی نیز مستلزم یک برنامه ریزی خوب است.
منبع:موفقیت(مترجم:ندا نصیری)
خطر به زبان نیاوردن خواسته های درونی برای زنان بیشتر است:
زنانی که در رابطه خود با همسرشان با مشکل مواجه می شوند و توانایی بیان نظرات خود را ندارند بیشتر در معرض بیماری قرار می گیرند.
این پژوهش که توسط یک مرکز تحقیقاتی در آمریکا انجام شده نشان می دهد زنان متاهلی که در زمان مشاجرات خانوادگی وادار به سکوت شده و از بیان عقاید خود بازداشته می شوند بیشتر در معرض سکته قلبی قرار دارند تا زنانی که به راحتی افکار خود را به زبان می آورند.
"الین ایکر" مجری طرح پژوهشی تاثیرات مشکلات زناشویی بر سلامتی می گوید: "به زبان آوردن عقیده فرد در هنگام مشاجره با همسر بسیار مفید است" به اعتقاد وی مردانی که در زمان بروز اختلافات سکوت اختیار می کنند کمتر از زنان در معرض چنین خطراتی هستند.
گفته می شود مشکلات خانوادگی که عمده ترین دلایل آن ناکامی در رابطه زناشویی صحیح و ختلاف نظر در امور مالی است...در صورت ناگفته ماندن از سوی زنان موجب تهدید سلامتی آنان و افزایش خطراتی مانند سکته قلبی می شود.
منبع:جهان نیوز